NoBody Is Ever Missing geeft je een stomp op je romantische inborst. En krijgt je neer met een beuk op je bittere ziel. De roman begint met iets waar iedereen in een serieuze relatie wel eens over gefantaseerd heeft: de hoofdpersoon laat haar leventje voor wat het is en vlucht zonder iets te laten weten aan haar dierbaren. Naar de andere kant van de wereld. Ok doei.
Elyria is het zat. Ze trekt het niet meer; de leven. Ze komt totaal afgestompt over, maar tegelijkertijd is ze zeer reflectief en worstelt ze wanhopig met alles in datzelfde leven als een met olie ingesmeerde Hulk Hogan. Tot aan het paranoïde aan toe. Juist omdat ze niet echt iets heeft om voor te vluchten (later in het verhaal wordt mondjesmaat duidelijk dat ze het niet makkelijk heeft, maar hey, wie wel), leef je als lezer met haar mee. Dit had jij kunnen zijn. Haar frustraties, angsten en andere gedachten zijn dan ook vaak herkenbaar.
Nobody Is Ever Missing is een reisverhaal voor mentale backpackers: mensen die liever een innerlijk tocht maken dan op Instagram willen inchecken in Oebiedoebie, Zuid-Oost Azië.
Nobody Is Ever Missing is een roadmovie die je nauwelijks iets laat zien van de omgeving en bewoners langs de route. Maar daarom is Elyria’s reis niet minder beeldend of indrukwekkend. Integendeel. Ik heb in tijden niet een boek gelezen dat me zo raakte.
En af en toe valt er ook nog wat te gniffelen. Net het echte leven eigenlijk.
De clickbait’esque kop bij deze posting is natuurlijk compleet belachelijk. Want heus niet dat jouw liefje op een idee wordt gebracht na het lezen van deze roman en je binnen nu en een paar weken verlaat. Toch? Hallo?
Je koopt dit boek bij The American Book Center of via bol.com.
Jeetje! 