In hoeveel valkuilen kun je tijdens een relatie donderen voordat de situatie onhoudbaar wordt? Aardig wat, zo blijkt. Gelukkig ben ik niet de eerste die vol blauwe plekken weer opkrabbelt. Over deze ervaring zijn bol.com-resultaatlijsten volgeschreven ontdekte ik tijdens mijn klimtocht naar boven. Onderweg bestelde en las ik drie populaire uitgaven over de liefde en relaties. Dat had ik eerder moeten doen…
Fuck me en fuck 2019. Wat een jaar: een plotseling zieke moeder die na een lijdensweg van een half jaar via euthanasie de stekker eruit laat trekken, een verhuizing die er in hakte bij mijn oudste met een hoop spanning in het gezin tot gevolg, en als kers op de kaassouflé de door mijn ex-vrouw onaangekondigd geworpen molotov die mijn huwelijk van net geen tien jaar opblies op 2e Kerstdag. Happy new year motherfuckers.
Ik ben iemand die in dit soort situaties pas echt in beweging komt als hij een vrij definitieve schop onder zijn hol krijgt. Nadat de persoon aan wie ik eeuwige trouw had beloofd me die had gegeven, was ik dan ook gelijk game. En vol aan de bal in het spel van zelfreflectie en constructieve intenties. Maar ja, dan moet er wel iemand zijn voor een tikkie takkie. Die bleek alleen al naar de kleedkamer gelopen te zijn. Einde wedstrijd.
Mocht je dit herkennen, dan beaam je vast ook dat je in dit soort ellende gek genoeg enorm groeit. In mijn geval ging ik aan de bak en schreef ik in een dagboek, zette ik mijn cynische modus op standje vliegstand en begon ik in Ernst-Jan Pfauth’s Dankboek, las ik zoals gezegd zelfhulpboeken, regelde ik therapie en praatte ik veel met lieve en bijzondere mensen waarmee ik verbonden ben én bleek te zijn.
Vooral dit laatste maakte indruk. Kennelijk raakte de ellende die mij overkwam een snaar waar je de Paradiso mee vult. Ik kreeg uit zóveel onverwachte hoeken hartverwarmende berichten … Wat ik daarmee ontdekte was dat de connecties die je gedurende je leven maakt, wijdverspreid en sterker zijn dan je waarschijnlijk vermoed in tijden dat het relatief goed met je gaat.
Ik ben iedereen dan ook dankbaar voor de aandacht en warmte die ik heb ervaren de afgelopen maanden. Zeker in deze periode van sociale isolatie geen overbodige luxe.
Het minste wat ik nu terug kan doen (naast me aanmelden als vrijwilliger bij De Regenboog) is met jou delen wat ik heb opgestoken van een aantal zelfhulpboeken. Ook al geloof ik niet in zelfhulpboeken. Als die dingen zouden werken, zouden er niet zoveel van geschreven en verkocht blijven worden. Maar goed. Iets met een open, milde blik en uitademen door je kont, hoor ik J.B. Smoove nu zeggen. #LETSGO.
JAN GEURTZ – VERSLAAFD AAN LIEFDE
TRUTH
Oh shit, dus volgens Geurtz gaat het al mis vanaf onze geboorte. Met ouders die je (on)bewust afwijzen. Wat leidt tot een zeer negatief zelfbeeld tot op de kern van je zijn, met daaromheen allemaal lagen die dat zelfbeeld verhullen voor de buitenwereld. Waardoor je de rest van je leven totaal onhandig relatiegedrag vertoont; gericht op jouw overleving, maar daarmee tegelijkertijd de ander van je afduwend. En jezelf lekker in de grond trappend. Waar je jezelf vervolgens weer om afwijst etc., enzovoorts..
WHATEVER
Geen lekkere boodschap. De oplossing volgens de auteur? Het bereiken van zelfacceptatie door meditatie. Ja ok. Dus om dat negatieve stemmetje en (relationele) zelfdestructieve gedrag te stoppen moet ik een fanatieke meditatiemeneer worden? Ik begrijp dat maar weinig in de wereld vanzelf gaat, maar dit voelt wel erg hardcore. Alsof je een boek over voetbal basics leest dat opeens zegt dat je het trainingsschema van FC Barcelona moet gaan volgen, dan kom je er wel… Anyhoo. De eerste helft van dit werk is bijzonder omdat Geurtz een interessante verklaring geeft van ons gedrag in relaties. Daarna wordt het allemaal wel erg zweverig….
JAN DROST – ALS DE LIEFDE VOORBIJ IS
TRUTH
Jan Drost werd in een recensie omschreven als de Nederlandse Alain de Botton. Ik snap dat wel. Hij schrijft op nuchtere wijze met hier en daar een scheutje humor om de tranen te verdunnen die eigenlijk ten grondslag liggen aan dit werk: een onverwachte relatiebreuk waar de schrijver mee geconfronteerd werd. Drost heeft genoeg inzichten waar je als lezer iets mee kunt. En die ik als lezer ook verwacht van non-fictie in dit genre (het stukje hulp in zelfhulp, zogezegd): de herkenbaarheid van de beschreven situatie wordt opgevolgd met een inzicht, fraaie beschrijving of gedachte die hout snijdt. Ook leerde ik meer over de hechtingstheorie, en deed het me goed te lezen dat er niks mis is met de behoefte iemand anders nodig te hebben in je leven.
WHATEVER
Nou niet echt. Merkte wel dat ik af en toe wat ongeduldig werd en sommige stukken begon te scannen. Maar dat zal wel iets persoonlijks zijn. Want Drost heeft een scherp oog voor de kleine dingen in een relatie en weet die te koppelen aan grotere inzichten. Waardevolle kost dus.
ALAIN DE BOTTON – THE COURSE OF LOVE
Dit is er eentje hoor. Ik heb een halve Bic leeggeschreven tijdens het lezen door de ene na de andere waardevolle oneliner of alinea te onderstrepen. Een leeservaring die me het gevoel geeft alsof ik het boek met alle antwoorden heb gevonden. Nou, ja in ieder geval een boek dat me laat begrijpen wat er nu eigenlijk gebeurt in een relatie tussen twee mensen die elkaar ooit lekker en leuk vonden.
Op basis van een fictief stel beschrijft de Botton het complete verloop van een relatie. Van de eerste ontmoeting en wat er dan allemaal gebeurt, tot aan samenwonen, kinderen krijgen, trouwen en vreemdgaan.
Het fijne is dat de Botton in zeer herkenbare situaties waarin het stel zich bevindt, duidt wat er gebeurt, waarom ze reageren zoals ze reageren en wat ze eigenlijk willen zeggen slash bedoelen, in zulke situaties.
Ook prettig: net zoals in ‘Als de liefde voorbij is’ spreekt er veel hoop uit ‘The Course of Love.’ Niet van het valse soort, maar juist door een perspectief dat overtuigend laat zien dat relaties de moeite van het knokken waard zijn, ons als diersoort vervolmaken en vooral dat je er echt uit kan komen met elkaar. Riep daar iemand lente?
TL;DR
Een relatiebreuk is de hel. (No shit, Sherlock.) Doe jezelf een plezier en zorg dat je iets positiefs uit de situatie haalt door jezelf wat beter te leren kennen en wees daarbij mild voor jezelf. Zin in een zelfhulpboek? Kies dan als eerste voor die van de Botton… Koop ‘m gelijk bij The American Book center of een andere lokale boekshop. Support local weetjewel. Zeker in deze tijden.
Of, vrij vertaald naar respectievelijk twee liedjes van de Red Hot Chili Peppers en Maximo Park: ‘het is erg eenzaam als je jezelf niet kent‘ en ‘als je alles hebt verloren, begin je gewoon opnieuw.’
Meer is er niet. Minder ook niet. Just doorgaan. Voor jezelf én voor anderen. Dan komt alles goed. XO.
Jeetje! 