Je zult maar een wielrennend schatje hebben. Het obsessieve secondengepiel met Strava, het eindeloze gestruin op Marktplaats voor onderdelen… Maar vooral het tijdrovende van deze hobby, pardon, levensstijl. Je moet wel erg gek op je wannabe Wout Wagtmans zijn om dit gedrag te accepteren.
Hoeveel ochtenden, weekenden en complete midweekjes Italië / Frankrijk / Ardennen zijn er wel niet verloren gegaan aan het kweken van kuiten vol kilometers. Alleen maar omdat je vent het in zijn hoofd heeft om een of andere klassieker te kunnen rijden.
Terwijl jij droomt van uitslapen in een schilderachtig Zuid-Europees hotel, waar de eigenaar geen Engels spreekt maar wel koffie zet die in elke taal goed smaakt, fantaseert jouw vent (wielergekken zijn opmerkelijk genoeg bijna altijd mannelijk) van een nieuw persoonlijk record.
het is leuk en aardig dat hij zijn vrije tijd knuffelend met zijn carbon doorbrengt, jouw frame verdient het niet verwaarloosd te worden.
En waar jij zin hebt om samen een zaterdagochtend te besteden aan het uitzoeken van nieuwe balkonplantjes, wil hij niets liever dan met die ene horkerige collega honderd kilometer langs een of andere herverkavelde rivier fietsen. Tegen de wind in.
Geen zorgen snoes, dit ligt niet aan jou. Of aan jullie relatie. Het is de werking van de hersenen van een wielerwappie. Hij kan er zelf niks aan doen. Hoe verklaar je anders dat jouw zelfstandig in de maatschappij functionerende kerel opeens zijn benen of armen scheert, omdat dit hem ‘sneller’ maakt. Of dat hij zonder blikken of blozen meer dan tweehonderd euro uitgeeft aan een keramische balhoofdset.
Jouw sexy frame
Dit is geen signaal van afnemende liefde of voorbode van relationele ellende. Toch is het goed waakzaam te blijven. Want het is leuk en aardig dat hij zijn vrije tijd knuffelend met zijn carbon doorbrengt, jouw frame verdient het niet verwaarloosd te worden.
De oplossing? Zorg dat je weet wat hem beweegt en verdiep je in de geschiedenis, het jargon en het materiaal van de wielersport. Lees je in. En ga terloops het gesprek aan. Het liefst op een moment dat hij het niet verwacht.
Tussen twee afleveringen tijdens jullie Netflix-avond bijvoorbeeld. Dan in een keer, BAM! over het verschil tussen kasseien in de zomer en de winter beginnen. Of een vurig pleidooi houden dat Gert-Jan Theunisse ook zonder doping een betere klimmer zou zijn dan Bauke Mollema. Wedden dat hij je dan meer aandacht geeft? En je opeens weer ziet staan?
Wij Waren Allemaal Goden
Je inlezen dus. Dat doe je door bijvoorbeeld te beginnen met het fantastische Wij Waren Allemaal Goden, een verslag van een historische editie van de Tour de France in 1948. Waarin niet alleen (tijdens de laatste etappe) de televisie zijn intrede deed, maar ook een ongekend spannende strijd werd geleverd tussen de deelnemers.
Elk hoofdstuk beschrijft een etappe, waarbij Maso ook hier en daar wat maatschappelijke context biedt, zodat je niet alleen een bijzondere inkijk krijgt in de werking van de Tour. Maar ook een beeld van het leven in een periode waarin Frankrijk (en een groot deel van Europa) zich herstelde van die verschrikkelijke Tweede Wereldoorlog.
Kortom, een boek vol anecdotes die je met je schatje kunt delen.
Disclaimer: Als de bovenstaande tactiek niet werkt kun je altijd nog zelf gaan wielrennen.
Je stoempt naar je favoriete boekhandel voor Benjo Maso – Wij Waren Allemaal Goden of je neemt de bezemwagen naar bol.com.
Jeetje! 